Rada Zespołu Parków

Rada Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Wielkopolskiego, działająca przy Dyrektorze Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Wielkopolskiego stanowi organ opiniodawczo-doradczy w zakresie ochrony przyrody.

Rada została powołana na mocy Uchwały nr 4732/2022 Zarządu Województwa Wielkopolskiego z dnia 3 marca 2022 roku w sprawie powołania członków Rady Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Wielkopolskiego na podstawie art. 99 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (tj. Dz. U. z 2016 r. poz. 2134 z późn. zm.).

Lista członków Rady Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Wielkopolskiego działającej, jako organ opiniodawczo – doradczy w zakresie ochrony przyrody, przy Dyrektorze Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Wielkopolskiego:

  1. Wojciech Andrzejewski
  2. Ireneusz Antkowiak
  3. Julian Chmiel
  4. Władysław Danielewicz
  5. Maciej Gąbka
  6. Małgorzata Knapczyk
  7. Witold Maciołek
  8. Jowita Maćkowiak
  9. Artur Miętkiewicz
  10. Bogumił Nowak
  11. Jacek Przygocki
  12. Elżbieta Raszeja
  13. Jacek Sommerfeld
  14. Tomasz Wiktor
  15. Przemysław Wylegała
Maciej Gąbka - prof. UAM dr hab. kierownik Zakładu Hydrobiologii UAM w Poznaniu Przewodniczący Rady ZPKWW 

Maciej Gąbka – prof. UAM dr hab. kierownik Zakładu Hydrobiologii UAM w Poznaniu Przewodniczący Rady ZPKWW 

Czym dla Pana jest krajobraz? Jaki jest Pana ulubiony? Krajobraz to woda, gleba, skały i roślinność oraz dziesiątki innych elementów tworzących nasze środowisko. Krajobraz to również multisensoryczne doświadczenie – można go dotknąć czy posmakować. Jako badacz środowiska przyrodniczego, krajobraz postrzegam jako dynamiczny element przestrzeni, który podlega ewolucji. Nie jest ważne, którą definicje mamy na myśli, gdy mówimy o krajobrazie. Istotne jest, aby nasze działania nie przyczyniały się do niekorzystnych zmian w krajobrazie. Za kształtowanie i jego ochronę, szczególnie jego cech kulturowych i jakości przestrzeni, w której żyjemy, odpowiedzialni jesteśmy wszyscy, jako jego użytkownicy – często może mniej lub bardziej świadomie. W krajobrazie szukamy głównie harmonii elementów przyrodniczych. Moim ulubionym krajobrazem jest krajobraz terenów otwartych wód i mokradeł. Szczególnie interesujący jest dla mnie mało znany – krajobraz podwodny, obserwowany przez nurka, którego atrybutami jest bujne życie, struktura dna i czysta woda. W warunkach krajowych szczególnie urzekającymi barwami, harmonią cechują się krajobrazy z dominacją podwodnych makroglonów – ramienic związanych z tzw. jeziorami ramienicowymi. 

Na jakie sprawy będzie Pan zwracał szczególną uwagę podczas pracy jako członek Rady Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Wielkopolskiego? Szczególnie ważne dla mnie w pracach Rady Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Wielkopolskiego jest poszukiwania praktycznych rozwiązań z zakresu ochrony wód i torfowisk. Należy zacząć myśleć poważnie o ochronie jezior, rzek i wszelkich mokradeł w krajobrazie oraz należy podkreślać rolę, jaką odgrywają te ekosystemy w retencji wody i gromadzeniu węgla w zmieniającym się klimacie. Stąd ważnym pytaniem jest: jak kształtować krajobraz pojezierny, jak chronić ekosystemy wodne, utrzymując ich optymalne funkcje użytkowe? Jak członek Rady szczególną uwagę będę zwracał na planowanie ochrony w pakach krajobrazowych i tworzenie inicjatyw oraz projektów związanych z ochroną przyrody szczególnie poszukiwań rozwiązań dotyczących ochrony stref brzegowych wód, odtwarzania korytarzy ekologicznych czy retencji. Należy podkreślić, że ochrona i odtwarzanie ekosystemów wodnych oraz torfowisk może wpływać zarówno na łagodzenie zmiany klimatycznych, jak i ograniczyć zaburzenia bilansu wodnego.


Władysław Danielewicz - prof. UPP dr hab., pracownik naukowy Katedra Botaniki i Siedliskoznawstwa Leśnego UP w Poznaniu

Władysław Danielewicz – prof. UPP dr hab., pracownik naukowy Katedra Botaniki i Siedliskoznawstwa Leśnego UP w Poznaniu

Z racji zainteresowań przyrodniczych krajobraz traktuję jako swoisty, lokalny, dający się wyodrębnić w przestrzeni układ (wspólnotę) ekosystemów (naturalnych i zmienionych przez ludzi), pierwotnie powiązanych ze sobą przede wszystkim zależnościami wynikającymi z położenia geograficznego, podłoża geologicznego i rzeźby terenu, klimatu, warunków hydrologicznych, gleb oraz właściwości szaty roślinnej i świata zwierząt. Szczególnie bliski, nie tylko ze względu na formalną przynależność do jednej ze specjalności zawodowych, jest mi „botaniczny” aspekt tego pojęcia, czyli krajobraz roślinny. Wyraża on w bardzo czytelny, syntetyczny sposób relacje między tym, co wytworzyła natura, a tym, co jest efektem działalności człowieka. W sytuacji bardzo dużych zmian wielkopolskich krajobrazów roślinnych opowiadam się za preferowaniem jako najcenniejszych, tych, które są najmniej przekształcone. Są nie tylko ważnymi ostojami różnorodności biologicznej, lecz także m.in. wspaniałym i niepowtarzalnym źródłem informacji o przyrodzie, zwłaszcza o długookresowych procesach, jakie w niej zachodzą. Dokumentują przejawy i kierunki przemian, wzbogacają wiedzę, uczą pokory wobec tego, co spontaniczne, czyli dzikie, a jednocześnie są coraz rzadsze. Od wielu lat, w miejscu zatrudnienia na uczelni i poza nią, propaguję pochwałę przyrodniczej dzikości wszędzie, gdzie jest to możliwe, nawet w gęsto zabetonowanych miastach. Z wielkopolskimi parkami krajobrazowymi łączy mnie m.in. udział w pracach projektowych dotyczących granic, oceny walorów przyrodniczych i uzasadnienia utworzenia Parku Krajobrazowego Puszcza Zielonka. Będąc, w roku jego powstania (1993), członkiem Wojewódzkiej Rady Ochrony Przyrody, przekonywałem władze o konieczności ochrony tego największego kompleksu leśnego w okolicach Poznania wraz z postulatem i projektem powierzchniowego powiększenia ochrony rezerwatowej, czego w ciągu prawie 30 lat (niedługo będą zapewne huczne obchody jubileuszu), nie zauważono i oczywiście nie uwzględniono w dotychczasowych, nazbyt formalnych i urzędowych planach ochrony Parku. Jako członek Rady Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Wielkopolskiego będę ciągle jeszcze próbował, może do znudzenia, przekonywać, że parki krajobrazowe są przede wszystkim formą ochrony przyrody. Od prawie 45 lat jako wykładowca, głównie na kierunkach leśnictwo i ochrona przyrody, propaguję hasło: „Jeśli w przyrodzie można czegoś nie zepsuć, to lepiej nie psuć, bo jej naprawianie rzadko się udaje i wymaga głębokiej, szerokiej i wręcz „leczniczej” wiedzy oraz dużego doświadczenia. Jeśli jednak trzeba psuć, to warto mieć świadomość, że się psuje”. 


Małgorzata Knapczyk Dyrektor Departamentu Korzystania i Informacji o Środowisku Urzędu Marszałkowskiego Województwa Wielkopolskiego 
Za-ca Przewodniczącego Rady ZPKWW 

Małgorzata Knapczyk Dyrektor Departamentu Korzystania i Informacji o Środowisku Urzędu Marszałkowskiego Województwa Wielkopolskiego 
Za-ca Przewodniczącego Rady ZPKWW 

Krajobraz to wszystko co mnie otacza. Najbardziej lubię krajobraz wokół mojego domu – las – w sąsiedztwie Rogalińskiego Parku Krajobrazowego. A spoza Wielkopolski – to najlepiej odpoczywam nad morzem. Kontakt z przyroda daje wytchnienie i uspokojenie oraz zwiększa naszą wrażliwość. Szczególną uwagę należy zwracać na potrzebę ochrony i świadomego kształtowania otaczającego nas krajobrazu. Dlatego działanie w krajobrazie powinno mieć zrównoważony charakter – z jednej strony chronić, ale jednocześnie udostępniać jego walory, bowiem człowiek jest nierozerwalną częścią przyrody. Każdy z nas chce żyć w zdrowym i czystym otoczeniu, korzystać z tak zwanych „darów natury”. Dotyczy to krajobrazu, czystych wód, powietrza, czystej gleby i zdrowych lasów. Otoczenie ma bowiem nieoceniony 


Jowita Maćkowiak Dyrektor Wielkopolskiego Biura Planowania Przestrzennego 

Jowita Maćkowiak Dyrektor Wielkopolskiego Biura Planowania Przestrzennego 

Czym dla Pani jest krajobraz? Jaki jest Pani ulubiony?
Krajobraz dla mnie to wszystko co mnie otacza – pięknie zakomponowana przestrzeń miejska lub wiejska, lasy, łąki, rzeki i jeziora, ale też obszary zdegradowane działalnością człowieka. Na krajobraz składają się więc przestrzenie atrakcyjne , ale również te o których powiedzielibyśmy, ze są brzydkie. Lubię krajobrazy przyrodnicze, bo dają ukojenie duszy i nieśpieszność. 

Na jakie sprawy będzie Pani zwracała szczególną uwagę podczas pracy jako członek Rady Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Wielkopolskiego?
W szczególności na te, które bezpośrednio wiążą się z planowaniem przestrzennym, jak chronić zasoby Parków Krajobrazowych przy wykorzystaniu narzędzi planistycznych i jak kształtować tereny otaczające Parki tak, aby współgrało to z celami ich ochrony. 


Elżbieta Raszeja - prof. UAP dr hab. inż. arch. kierownik Pracowni Projektowania Urbanistycznego i Planowania Przestrzennego UA w Poznaniu

Elżbieta Raszeja – prof. UAP dr hab. inż. arch. kierownik Pracowni Projektowania Urbanistycznego i Planowania Przestrzennego UA w Poznaniu

Krajobraz jest dla mnie nie tylko przedmiotem moich wieloletnich badań naukowych, opracowań studialno-projektowych i publikacji, ale też obiektem mojego nieustającego osobistego zainteresowania i zachwytu nad jego złożonością, zmiennością kompozycji oraz wielością treści ukrytych w jego różnych formach. Krajobraz istnieje w relacji z człowiekiem jako jego odbiorcą, którym może być zarówno jednostka, jak i wspólnota – lokalna, regionalna, narodowa. Środowisko staje się krajobrazem jedynie poprzez ludzką percepcję, uwarunkowaną kulturowo, społecznie i psychologicznie. Jednocześnie określony krajobraz nie jest wyłącznie bardziej lub mniej atrakcyjnym widokiem (obrazem), lecz przede wszystkim niepowtarzalną strukturą przestrzenną, w której zakodowane są zjawiska naturalne, procesy historyczne oraz symbole i znaczenia kulturowe. Indywidualna „biografia” każdego krajobrazu wpływa na jego specyficzną strukturę, która decyduje o jego wyglądzie i sposobie postrzegania przez odbiorców. Od wielu lat moją naukową pasją jest właśnie odczytywanie treści i znaczeń zakodowanych w krajobrazie, w jego fizycznych kształtach i formach – w obiektach architektonicznych, układach zieleni, a przede wszystkim w strukturze i kompozycji przestrzeni. 

Jeśli miałabym wskazać mój ulubiony krajobraz, byłby to krajobraz wiejski. Jest on nie tylko atrakcyjny wizualnie, ale też niezwykle fascynujący, jako odzwierciedlenie skomplikowanych związków natury i kultury (przyrody i cywilizacji). Lokalne warunki przyrodnicze przez wieki determinowały formy i granice użytkowania poszczególnych obszarów. Jednocześnie kolejne procesy osadnicze oraz systemy upraw dominujące w różnych okresach rozwoju rolnictwa, narzucały wzory podziałów i urządzania przestrzeni. Krajobrazy obszarów wiejskich bardzo różnią się między sobą, ale ich wspólnym mianownikiem jest to, że były to „krajobrazy pracujące”, kształtowane i utrzymywane w ramach określonej kultury rolnej. Cykliczne zabiegi rolnicze i rutynowe działania powtarzane z pokolenia na pokolenie pozostawiły trwałe ślady w przestrzeni i stworzyły specyficzną kompozycję krajobrazu. Jako członek Rady Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Wielkopolskiego będę zwracała uwagę na wartość i znaczenie krajobrazu wiejskiego, ale też na jego zagrożenia. Jest on zwykle niedoceniany, traktowany jako „zwyczajny” i niewymagający ochrony. Tymczasem współczesne procesy rozwojowe powodują dynamiczne i niekorzystne przekształcenia obszarów wiejskich, prowadząc do utraty ich tożsamości krajobrazowej oraz zacierania lokalnej specyfiki. Niezbędne jest więc poszukiwanie 


Jacek Przygocki 
Regionalny Konserwator Przyrody RDOŚ w Poznaniu 

Jacek Przygocki 
Regionalny Konserwator Przyrody RDOŚ w Poznaniu 

Czym dla Pana jest krajobraz? Jaki jest Pana ulubiony?
Krajobraz jest dla mnie przestrzenią, która może zawierać elementy naturalne, antropogeniczne, lub łączącą oba te elementy. Jest on też pewnym zasobem, z którego możemy korzystać zarówno pod względem estetycznym, jak i materialnym. Mieszkam i pracuję w Poznaniu dlatego moim ulubionym krajobrazem, który daje mi odpocząć, jest krajobraz otwarty jak najmniej przekształcony przez człowieka. 

Na jakie sprawy będzie Pan zwracał szczególną uwagę podczas pracy jako członek Rady Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Wielkopolskiego?
Jako członek Rady Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Wielkopolskiego będę zwracał szczególną uwagę na sprawy wymagające wspólnego zaangażowania Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Wielkopolskiego i Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w Poznaniu. W szczególności tych mających na celu ochronę krajobrazu województwa wielkopolskiego, przeciwdziałających łamaniu zakazów na terenach parków krajobrazowych oraz poprawiających jakość siedlisk gatunków chronionych. 


Bogumił Nowak 
Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Poznaniu 

Bogumił Nowak
Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Poznaniu 

Czym dla Pana jest krajobraz? Jaki jest Pana ulubiony?
Krajobraz to dla mnie wyróżniający się na tle innych obszar z charakterystyczną rzeźbą, roślinnością i zasiedlającymi je zwierzętami. Moim ulubionym krajobrazem jest ten pojezierny, w którym rynny jezior otoczone są pagórkami czołowomorenowymi z mozaiką pól i lasów. 

Na jakie sprawy będzie Pan zwracał szczególną uwagę podczas pracy jako członek Rady Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Wielkopolskiego?
Jako członek Rady ZPKWW chciałbym zwrócić uwagę na ochronę jezior, w szczególności ich linii brzegowej, ponieważ w ostatnich latach ulegają one systematycznej degradacji. Zależałoby mi również na zwiększeniu czynnej ochrony śródpolnych oczek wodnych i zadrzewień oraz dolin rzecznych przed presją rolniczą i budowlaną. 


Tomasz Wiktor 
Prezes Wielkopolskiej Organizacji Turystycznej

Tomasz Wiktor 
Prezes Wielkopolskiej Organizacji Turystycznej

Czym dla Pana jest krajobraz? Jaki jest Pana ulubiony?
Krajobraz jest dla mnie Świątynią Natury, w której w sposób bezkonfliktowy mogą kontemplować jej walory zarówno miłośnicy przyrody jak i pasjonaci aktywnych form turystyki. W związku z moimi pasjami mam dwa ulubione rodzaje krajobrazu. Pierwszy to krajobraz polskich Tatr zwłaszcza Wysokich, a drugi to rafy koralowe. Niestety oba w Wielkopolsce nie występują. 

Na jakie sprawy będzie Pan zwracał szczególną uwagę podczas pracy jako członek Rady Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Wielkopolskiego?
W pracach Rady będę zwracał uwagę na możliwość turystycznego wykorzystania obszarów chronionych, oczywiście w sposób zrównoważony. W 1985 roku obroniłem pracę magisterską na ten temat i mimo upływu lat, widzę jak wiele jest w tej materii do zrobienia, zarówno po stronie mentalnej jak i infrastrukturalnej. 


Julian Chmiel - prof. UAM dr hab. pracownik naukowy Zakład Taksonomii Roślin UAM w Poznaniu

Julian Chmiel prof. UAM dr hab. pracownik naukowy Zakład Taksonomii Roślin UAM w Poznaniu

Krajobraz jest tym dobrem, w którym skupiają się wszystkie walory przyrodnicze oraz dorobek kulturowy człowieka. Jest jednocześnie subiektywnie odbierany przez każdego z nas. Jedni fascynują się krajobrazami nadmorskich plaż lub równin wysyconych po horyzont szachownicą pól uprawnych, szukając ukojenia w uporządkowanej przestrzeni. Inni potrzebują więcej adrenaliny. Preferują wyprawy w góry, podziwiając ich niesamowitą zmienność w czasie i w przestrzeni. Są wreszcie osoby, których urzeka nowoczesna infrastruktura, budowle, mosty, wiatraki, farmy fotowoltaiczne. Odwiecznym jest spór między zwolennikami wszelkiego urządzania, kształtowania i porządkowania architektury krajobrazu oraz najbliższego naszego otoczenia a tymi, którzy upatrują jego wartość w konserwowaniu jego fizjonomii ukształtowanej czynnikami naturalnymi i obecnością dawnych form kulturowych. Tym drugim zarzuca się często oportunizm wobec postępu cywilizacyjnego. Osobiście uważam, że spór ten jest jednak sztucznym. Z pewnością można i trzeba godzić obydwie wartości, tj. krajobrazowe z nieodłącznym przecież postępem cywilizacyjnym. Całą jednak sztuką jest dostrzeżenie tego, co ukształtowało się w wyniku czynników naturalnych i jest spuścizną minionych pokoleń, zaś nowe rozwiązania architektoniczne oraz aktywność inwestycyjna wkomponowana weń była lub przynajmniej nie stanowiła wyraźnego dysonansu. Duże nadzieje należy wiązać z pracami (niestety opóźniającymi się) w zakresie audytu krajobrazowego. Sporo zaniedbań jest też w zakresie planowania przestrzennego. Powszechną praktyką jest zawłaszczanie (zabudowa rekreacyjna i opłotowanie) najcenniejszych poza parkami narodowymi i rezerwatami przyrody fragmentów przestrzeni. Audyt krajobrazowy, planowanie przestrzenne, skuteczne, tj. egzekwowalne regulacje prawne to elementy niezbędne w ochronie tego, co jeszcze można ocalić. W tym zakresie będę wspierał i aktywnie angażował się w ramach kompetencji, jakie daje członkostwo w Radzie Parków Krajobrazowych Województwa Wielkopolskiego. 


dr inż. Wojciech Andrzejewski 
pracownik naukowy Pracowni Rybactwa Śródlądowego i Akwakultury UP w Poznaniu 

dr inż. Wojciech Andrzejewski 
pracownik naukowy Pracowni Rybactwa Śródlądowego i Akwakultury UP w Poznaniu 

 Czym dla Pana jest krajobraz? Jaki jest Pana ulubiony?
Termin krajobraz  to ogół  cech przyrodniczych i antropogenicznych wyróżniających określony teren, zespół typowych cech danego terenu. Spośród wielu definicji najbliższa mi jest ta według Armanda, gdzie krajobraz jest synonimem terytorialnego (środowisko lądowe) lub akwatorialnego (środowisko wodne) kompleksu terytorialnego. 
Z tytułu mojej profesji tj. ichtiologii – ekosystemy wodne i organizmy w nich żyjące są mi szczególnie bliskie. Ponieważ jestem również spod zodiakalnego znaku ryb to właśnie one, szczególnie ryby śródlądowe i wszystko co z nimi związane, a więc i wody powierzchniowe jako element krajobrazu, są obszarem moich zainteresowań nie tylko naukowych.


Na jakie sprawy będzie Pan zwracał szczególną uwagę podczas pracy jako członek Rady Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Wielkopolskiego?
W pierwszej kolejności  chciałbym powiedzieć, że bardzo się cieszę  z powołania do pracy w Radzie Parków Krajobrazowych. Jest to dla mnie wyjątkowy zaszczyt. Będąc  rodowitym Wielkopolaninem, przez całe życie śledzę zmiany w krajobrazie szczególnie rolniczym
i środowiska wodnego. Szczególną uwagę będę zwracał na zmiany związane z deficytami wód, które są szczególnie dotkliwe w ostatnich dekadach. Dodam, że problem ten  opisywał  w swoich pracach Profesor Adam Wodziczko – polski biolog, botanik i współtwórca licznych parków narodowych. Kolejny obszar, któremu warto się przyjrzeć stanowią, w mojej opinii,  zagadnienia ochrony prawnej gatunków zwierząt zagrożonych i przyrodniczo cennych. Programy ochrony czynnej w postaci restytucji gatunków  takich   jak  na przykład rodzime raki stanowią doskonały przykład działań prośrodowiskowych w tym zakresie. Niekontrolowane wpuszczanie egzotycznych gatunków zwierząt w tym  ryb,  np.
z akwarystyki czy też „gospodarstw domowych”, określanych potocznym terminem „uciekinierzy” z akwakultury jest w istocie zagrożeniem dla ichtiologicznej bioróżnorodności rodzimych zbiorników wodnych. Dlatego też prowadzenie monitoringu gatunków obcych i inwazyjnych pozwala na śledzenie zmian zachodzących w  obszarach, w których występują. Możliwości planowania  i  przeciwdziałania ich ewentualnej ekspansji, a także  szerzenie wiedzy o inwazjach biologicznych  wydaje mi się bardzo potrzebne zwłaszcza w pokoleniu ludzi młodych. Mam zatem nadzieję, że jako członek Rady  będę mógł uczestniczyć w tego rodzaju aktywnościach, a moje doświadczenie, ale  i kreatywność pomoże w tak ważnych sprawach. 


Ireneusz Antkowiak
Burmistrz Miasta i Gminy  Pobiedziska

Ireneusz Antkowiak
Burmistrz Miasta i Gminy  Pobiedziska

Krajobraz jest wyjątkowym darem, jest realnym obrazem przedstawiającym naturalne otoczenie oraz efekt ludzkiej działalności. Z natury zazwyczaj zachwyca, ale zdarza się, że pod wpływem nierozważnej ingerencji człowieka traci swoje piękno. Lubię krajobraz nadmorski, zachwycają mnie też górskie pejzaże oraz widoki pól zakończone ścianą lasu. Jako członek Rady Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Wielkopolskiego chciałbym wspierać działania edukacyjne oraz zdecydowanie przeciwstawiać się komercjalizacji terenów cennych przyrodniczo. Będę także zachęcał samorządy do ochrony krajobrazu poprzez racjonalne procesy planistyczne i odważniejsze podejmowanie uchwał mających na celu prawną ochronę wartościowych przyrodniczo terenów. 


Witold Maciołek 
Burmistrz Gminy Sieraków

Witold Maciołek
Burmistrz Gminy Sieraków

Krajobraz to dla mnie spójne połączenie działalności człowieka oraz sił natury. To obraz, który przykuwa spojrzenia, pozwala na chwilę oderwać się od codzienności i wprowadza mnie w dobry nastrój.  Moim ulubionym jest natomiast zimowy krajobraz okolicy, w której mieszkam i pracuję. Zawsze z sentymentem spoglądam na znane mi miejsca, które zmieniają swoje oblicze, gdy zostają pokryte pierwszą warstwą śniegu.
W swojej pracy chciałbym się skupić na tym, by dokładnie weryfikować i określać słuszność wprowadzenia  nowych nakazów, czy zakazów na terenie Wielkopolskich Parków Krajobrazowych.



Przemysław Wylęgała
Polskie Towarzystwo Ochrony Przyrody „Salamandra”

Przemysław Wylegała
Polskie Towarzystwo Ochrony Przyrody „Salamandra”

Czym dla Pana jest krajobraz? Jaki jest Pana ulubiony?
Przede wszystkim jest to dla mnie bardzo istota część otaczającego nas świata. Krajobraz dla mnie nie istnieje jednak jako niezależny byt. Odbieram go jako tło zjawisk przyrodniczych czy dźwięków przyrody. Bo czymże jest krajobraz łąkowy w dolinie rzecznej bez towarzyszących mu głosów czajek, rycyków i kulików? Jest jak niemy film. To właśnie kulturowy, mało przekształcony i pozornie monotonny krajobraz dolin rzecznych jest moim ulubionym.      

Na jakie sprawy będzie Pan zwracał szczególną uwagę podczas pracy jako członek Rady Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Wielkopolskiego?
Z racji moich zainteresowań i działalności zawodowej nie sam krajobraz ale monitoring przyrodniczy, zwłaszcza ornitologiczny jest dla mnie tym w czym mogę służyć swoją wiedzą
i doświadczeniem w ramach współpracy z wielkopolskimi parkami krajobrazowymi. 


Jacek Sommerfeld
Dyrektor Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Poznaniu

Jacek Sommerfeld
Dyrektor Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Poznaniu

Czym dla Pana jest krajobraz? Jaki jest Pana ulubiony?
Krajobraz to dla mnie namacalny dowód na potężne siły przyrody. To, co widzimy, zostało przecież ukształtowane przede wszystkim przez naturę: potężne góry, piękne doliny, jeziora, wydmy czy morza. Dopiero w drugiej kolejności obserwujemy efekt działalności człowieka, niestety bardzo często destrukcyjny. Czasami sobie tego nie uświadamiamy, ale krajobraz, który oglądamy na co dzień, ma wpływ na nasz nastrój i nasze samopoczucie. Jestem lokalnym patriotą, więc bliskie mojemu sercu są wielkopolskie krajobrazy. Nasz region jest przepiękny, choć może trochę niedoceniony przez turystów z Polski. Ale czy można się nie zachwycić na przykład pięknymi jeziorami i lasami. Mamy malownicze tereny nad rzekami, które nie tylko są gratką dla kajakarzy, ale również stanowią świetny punkt do obserwacji dla miłośników ptaków. Do tego dochodzą tereny leśne. Oczywiście przyroda Wielkopolski to jedno, ale warto docenić w ogóle polski krajobraz. Uwielbiam góry, bo tam doskonale widać potęgę natury. Piękne jest również nasze morze i wydmy. Niestety często w codziennym zabieganiu nie zwracamy uwagi na krajobraz, nie zastanawiamy się nad tym co widzimy przez okno. A warto czasami się zatrzymać i nacieszyć oko pięknem tego świata.

Na jakie sprawy będzie Pan zwracał szczególną uwagę podczas pracy jako członek Rady Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Wielkopolskiego?
Praca w Zespole Parków Krajobrazowych Województwa Wielkopolskiego to odpowiedzialne wyzwanie. Doskonale zdaję sobie sprawę, że Wielkopolanie kochają swoją przyrodę, dlatego w ramach nowych obowiązków będę podejmował wszystkie możliwe kroki, aby o nią dbać i zachować dziedzictwo naturalne dla kolejnych pokoleń. Zadań jest sporo, ale najważniejsze jest by zachować równowagę między rozwojem terenów tworzących Zespół Parków Krajobrazowych, a ochroną środowiska naturalnego. Chciałbym też położyć nacisk na promocję wielkopolskiej przyrody oraz edukację w zakresie jej ochrony, a także aktywny wypoczynek na łonie natury. Z racji zajmowanego stanowiska Dyrektora Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Wielkopolskiego zależy mi także na promocji nasadzeń śródpolnych (Agroleśnictwo), które w Wielkopolsce zapoczątkował gen. Dezydery Chłapowski.


Artur Miętkiewicz
Wójt Gminy Lądek

Artur Miętkiewicz
Wójt Gminy Lądek

Czym dla Pana jest krajobraz? Jaki jest Pana ulubiony?

Krajobraz jest dla mnie tym co mnie dookoła otacza, zazwyczaj gdy jestem poza budynkiem. Oczywiście najlepszy krajobraz jest w przestrzeni otwartej. Nie ma budynków, budowli, słupów elektrycznych i telekomunikacyjnych oraz obecnie coraz częściej spotykanych elektrowni wiatrowych. Gmina Lądek w której mieszkam w przeważającej części zajęta jest przez teren Nadwarciańskiego Parku Krajobrazowego. Krajobraz tego terenu ukształtowała rzeka Warta. Większość z tego terenu jest dziewicza na której człowiek rzadko stawia kroki. Spotykamy tereny pagórkowate, łąki, rozlewiska, lasy, wydmy piaskowe. Często się tam wybieram na spacer. Można odpocząć, poprawić sobie samopoczucie a także spotkać zwierzęta tutaj żyjące. To właśnie ten krajobraz jest moim ulubionym, właśnie ten dziki, naturalny niezmącony czy zakłócony działalnością ludzką ten który mam przyjemność podziwiać na co dzień. Chciałbym, żeby kolejne pokolenia mieszkańców gminy także  czerpały wiele radości z tego krajobrazu i nigdy go nie straciły.

Na jakie sprawy będzie Pan zwracał szczególną uwagę podczas pracy jako członek Rady Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Wielkopolskiego?

Przede wszystkim będą to sprawy dotyczące ochrony terenów parków w zakresie:

  • poruszania się poza wyznaczonymi drogami pojazdami mechanicznymi typu kładami, motorami czy samochodami;
  • niszczenia gniazd i siedlisk zwierząt i ptaków;
  • nielegalnej wycinki drzew i zakrzewień;
  • zwiększenia informacji na temat parku w mediach, w internecie i na terenie parku;
  • stworzenia zorganizowanej turystyki rekreacyjnej m.in. z wykorzystaniem rzeki Warty;
  • współpracy z rolnikami użytkującymi tereny łąk i pastwisk.